به گزارش مجله خبری نگار، در حالی که نمیتوان تأیید کرد که آیا ردپاها نشان دهنده حضور دایناسورها در اینجا برای نبردهای گلادیاتوری بوده است، اما نام این مکان به دلیل وجود ساختار صخرهای که شبیه به کولیسئوم است از این اسم رومی برگرفته شده است.
محققان دانشگاه آلاسکا فیربنکس پس از پیاده روی هفت ساعته در پارک ملی و حفاظت شده دنالی به این کشف دست یافتند و اکنون این مکان خانه بزرگترین مکان شناخته شده مسیر دایناسورها در ایالت ایالات متحده است.
به گفته محققان مانند یک ساندویچ چند طبقه، ساختار ۲۰ طبقه که به دلیل همگرایی صفحات تکتونیکی به صورت عمودی تحت فشار قرار گرفته است، یک صخره از یک لایه از آثار حفظ شده در طول زمان را نشان میدهد.
داستین استوارت (Dustin Stewart) پژوهشگر اصلی مطالعه در این باره گفت: این فقط یک سطح سنگ با نقشهایی روی آن نیست. این یک توالی در طول زمان است.
پت دراکن میلر (Pat Druckenmiller) محقق ارشد پژوهش و مدیر موزه شمال دانشگاه آلاسکا، گفت: زمانی که همکاران ما برای اولین بار از سایت بازدید کردند، یک مسیر دایناسور را در پایه این صخره عظیم دیدند، اما وقتی برای اولین بار به آنجا رفتیم، چیز زیادی ندیدیم.
دراکن میلر گفت: آنها زیبا هستند. شما حتی میتوانید شکل انگشتان پا و بافت پوست را ببینید. در دوره کرتاسه پسین، صخرهها رسوبی بر روی زمین مسطح واقع شده توسط یک چاله آبیاری میشدند. فعالیت صفحه تکتونیکی زمین را به سمت بالا هل داده، آن را تا و کج کرد و باعث ایجاد دیواری از مسیر شد.
گونههایی که در طول هزاران سال در این مکان رفت و آمد میکردند شامل دایناسورهای بزرگ گیاهخوار، منقار اردک دار و دایناسورهای شاخدار و همچنین برخی از گوشتخواران از جمله شکارچیان و تیرانوسورها و پرندگان شناور کوچک بودند.
دراکن میلر توضیح داد: این جنگل پر از دایناسورها بوده است. یک تیرانوسور در اطراف دنالی میدوید که چند برابر بزرگترین خرس قهوهای امروزی بود. همچنین رپتورها، خزندگان و پرندگان وجود داشتند که این یک اکوسیستم شگفت انگیز بود.
این تیم همچنین گیاهان فسیل شده، دانههای گرده و سرنخهایی را یافتند که نشان دهنده صدفهای آب شیرین و سایر بی مهرگان است. استوارت گفت: همه این سرنخهای کوچک در مجموع ظاهر محیط را بازسازی میکنند.
به گفته محققان، این منطقه که امروزه به دلیل زیبایی طبیعی در بین بازدیدکنندگان محبوب است، ۷۰ میلیون سال پیش به همان اندازه خیره کننده بوده است، اگرچه کمی گرمتر. شرح کامل این تحقیق در مجله Historical Biology منتشر شده است.